ObsadaJuozas Budraitis, Regimantas Adomaitis, Eugenija Pleškytė, Nijolė Lepeškaitė Opis filmuPetras jest niespełnionym artystą. Na co dzień uczy plastyki w szkole. Zajmuje się też projektowaniem nagrobków na zlecenie. Żyje samotnie i trudno mu związać koniec z końcem. Szansą na wyjście z twórczego impasu ma być propozycja przyjaciela z dawnych lat. Povilas oferuje Petrasowi pracę przy odrestaurowaniu budynku przyszłego sanatorium. Oprócz dobrze płatnego zajęcia rzeźbiarz będzie miał okazję poszukać weny, pozna młodą córkę dobrodusznego leśniczego i być może wreszcie „odnajdzie siebie”. Sadūto tūto Almantasa Grikevičiusa to jeden z ważniejszych i jednocześnie najbardziej niedocenionych filmów tego reżysera. Poetycki, momentami surrealny świat bohaterów – nieszczęśliwych artystów, którzy momentami są wręcz pretensjonalni – zostaje zestawiony z pozornie szarą codziennością poza „światem sztuki”. Grikevičius wprowadza do narracji wewnętrzne monologi bohaterów, przepracowuje ich rozterki moralne i twórcze. W konsekwencji igra z romantycznymi schematami. Bohaterowie posługują się w dialogach tajemniczym kodem słownym: Sadūto tūto. (...) Zagadkowość tego dźwięku już na początku filmu sugeruje, że fabuła dzieła jest formą kodu, którego poznanie należy do kompetencji widza. (...) Sadūto tūto jest tytułem litewskiej pieśni weselnej, śpiewanej przez pannę młodą zazwyczaj przed opuszczeniem rodzinnego domu. Pieśni tej grupy obrazują często smutek panny młodej i niepokój z powodu czekającego narzeczoną obcego, nowego otoczenia. (...) Sadūto tūto rozbrzmiewa w filmie przypominając o odległej przeszłości narodu litewskiego. W ten sposób ludowa pieśń litewska wnosi zagadkowość i smutek, który towarzyszy bohaterom filmu. A brzmiący w filmie tytułowy dźwięk Sadūto tūto mieni się polifonią znaczeń w wielogłosowej rzeczywistości radzieckiej. (Anna Mikonis, Poetycki kinematograf, Warszawa 2010, s. 185) Opracowanie: Joanna Ostrowska Informacje o reżyserzeAlmantas Grikevičius Urodzony w 1935 roku w Kownie, reżyser filmów dokumentalnych i fabularnych, scenarzysta. Absolwent reżyserii w Wszechzwiązkowym Państwowym Instytucie Kinematografii w Moskwie (WGiK). W 1981 roku jego Fakt był pokazywany w konkursie głównym MFF w Cannes jako pierwszy litewski film na tym festiwalu (nagroda dla najlepszej aktorki drugoplanowej). W latach 1959 - 1992 Grikevičius pracował w Litewskim Studiu Filmowym (Lietuvos Kino Studija). Swój ostatni film, dokument Bandymas išsiaiškinti, poświęcił pamięci swojego przyjaciela, artysty Vytautasa Kalinauskasa. Zmarł w 2011 roku. Filmografia 1964 Saulės pasakos (doc.) 1968 Uczucia / Jausmai / Feelings 1975 Sadūto tūto 1980 Fakt / Faktas 1987 Savaitgalis pragare 2003 Bandymas išsiaiškinti / Attempt to Find Out (doc.) Stopka
|
Moje NH
Strona archiwalna 15. edycji (2015 rok)
Przejdź do strony aktualnej edycji festiwalu:
www.nowehoryzonty.pl Nawigator
Lipiec / sierpień 2015
Szukaj
filmu / reżysera
|