Tysiąc i jedna noc – cz. 2, opuszczony (As Mil e uma Noites – vol. 2, o desolado) Miguela Gomesa (Międzynarodowy Konkurs Nowe Horyzonty 2015) będzie portugalskim kandydatem do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny. Czołówkę nominowanych poznamy 14 stycznia 2016, uroczysta ceremonia wręczenia Oscarów będzie miała miejsce 28 lutego w Los Angeles.

Tysiąc i jedna noc – cz. 2, opuszczony otrzymał Nagrodę FIPRESCI podczas 15. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty, a w plebiscycie publiczności zajął drugie miejsce, tuż za Widzę, widzę Severina Fiali i Veroniki Franz. W głosowaniu użytkowników Forum Nowe Horyzonty również zajął drugie miejsce, ustępując jedynie wietnamskiemu Inseminatorowi Bui Kima Quya. Trylogia Gomesa była premierowo pokazywana na ostatnim MFF w Cannes (Quinzaine des Réalisateurs).

W jednym z wywiadów Gomes przytoczył portugalskie powiedzenie, że czasem dobre rzeczy wynikają ze złych okoliczności. Jego monumentalny projekt z pogranicza politycznego eseju i kina poetyckiego jest tego najlepszym przykładem. Po wielkim sukcesie Tabu reżyser powraca równie oryginalną i nostalgiczną, choć znacznie bardziej wielowarstwową opowieścią o portugalskiej duszy w czasach ekonomicznego kryzysu. Dokumentację rozpadającej się rzeczywistości nakłada na wybrane wątki z Baśni tysiąca i jednej nocy, wędrując między czasem przeszłym i teraźniejszym oraz realizmem i baśniowością – zarówno pod względem użycia środków filmowych, jak i na poziomie fabuły. Drugą część trylogii rozpoczyna od historii tajemniczego Simão – ukrywającego się przed prawem zabójcy, uważanego za lokalnego bohatera. Chwilę potem ponownie wprowadza na ekran Szeherezadę, czyniąc ją narratorką tej zanurzonej w bezczasie i zarazem aktualnych problemach opowieści. Jej wielką siłą – podobnie jak w wypadku pozostałych części – są hipnotyzujące zdjęcia Sayombhu Mukdeeproma, stałego współpracownika Apichatponga Weerasethakula.

Miguel Gomes urodził się w 1972 roku w Lizbonie. Po skończeniu studiów w lizbońskiej Szkole Filmowej i Teatralnej przez kilka lat pracował jako krytyk filmowy. Jego krótkometrażowe projekty były prezentowane na festiwalach m.in. w Rotterdamie, Locarno, Wiedniu, Oberhausen i Buenos Aires. Jeden z jego pierwszych pełnometrażowych filmów, Nasz ukochany sierpień (2008), trafił do canneńskiej sekcji Piętnastka Reżyserów (Quinzaine des Réalisateurs) i był pokazywany na ponad 40 innych festiwalach. Jeszcze większe uznanie przyniosło mu Tabu, wyróżnione m.in. nagrodą im. Alfreda Bauera i FIPRESCI na Berlinale.

Wybrana filmografia: 1999 Entretanto (short), 2004 A Cara Que Mereces / The Face You Deserve, 2008 Masz ukochany sierpień / Aquele Querido Mês de Agosto / Our Beloved Month of August, 2012 Tabu, 2013 Redemption (doc., short)