Dheeraj Akolkar, indyjski dokumentalista pracujący w Londynie, realizuje dokument poświęcony artystycznemu i prywatnemu związkowi Liv Ullmann i Ingmara Bergmana - Liv and Ingmar, który na ekrany kin trafi jesienią. Ullmann i Bergman spotkali się w 1965 roku, owocem ich pięcioletniego związku była córka Linn, wspólnie zrealizowali 12 filmów, m.in. Personę (1966), Hańbę (1968), Sceny z życia małżeńskiego (1973), Twarzą w twarz (1976), Jesienną Sonatę (1978). W 1996 roku Ullmann wyreżyserowała napisany przez Bergmana scenariusz, powstał film Zwierzenia, a w 2000 – Wiarołomni. Ullmann zawsze podkreślała, jak wielką rolę Bergman odgrywał w jej życiu, w jej artystycznym rozwoju. Razem z ekipą Akolkara odwiedziła ulubione miejsca nieżyjącego reżysera na wyspie Fårö, opowiadając o różnych aspektach ich niełatwej relacji.

Z obojgiem artystów przyjaźnił się i współpracował Erland Josephson, który kilka dni temu, 25 lutego zmarł w Sztokholmie. Miał 88 lat. Bergmana znał od wczesnej młodości. Po raz pierwszy 21-letni reżyser obsadził 16-letniego Josephsona w reżyserowanej przez siebie sztuce teatralnej – Kupiec wenecki. Ich współpraca obejmowała blisko 40 filmów i przedstawień, m.in. filmy Godzina wilka (1968), Sceny z życia małżeńskiego (1973), Fanny i Alexander (1982). Josephson, który nie miał formalnego wykształcenia aktorskiego, pracował w zespołach kierowanych przez Bergmana teatrów - Stadsteatern w Helsingborgu, w teatrze w Göteborgu, w Sztokholmskim Królewskim Teatrze Dramatycznym (którego był dyrektorem od 1965). Napisał też wspólnie z Bergmanem dwa scenariusze (jako Buntel Ericson), był autorem ponad 40 słuchowisk radiowych, sztuk telewizyjnych i teatralnych, pisał opowiadania, książki autobiograficzne i poezję. Wśród ok. 100 ról filmowych, które składają się na jego aktorski dorobek, znajdują się role w filmach Liliany Cavani, Dusana Makavejeva, Andrieja Tarkowskiego czy Philipa Kaufmana. Josephson był laureatem Królewskiej Nagrody Szwedzkiej Akademii (2003).